Misfits! @ Dutch Comic Con

28 en 29 maart 2015 vond in de Jaarbeurs in Utrecht de 1e Dutch Comic Con plaats. In combinatie met die organisatie werden op zaterdagavond de deuren naar hal 7 nog even geopend om toegang te geven tot een speciaal optreden van punk rock band Misfits. Speciaal, want ze toeren op dit moment niet, en kwamen voor de Dutch Comic Con even over. 

Nadat DCC de deuren sloot, was het een uurtje wachten en zo rond 19.00 uur ging de zaal weer open. De eerste die-hards druppelden naar binnen, om keuvelend en bierdrinkend de volgende anderhalf uur wachten te vullen, in afwachting van het begin van de show.

Misfits zou vergezeld worden door Cosmic Rays (met striptekenaar Charlie Adlard als drummer) maar die band liet verstek gaan. Hun vlucht was geannuleerd vanwege de stroomstoring die de dag ervoor Schiphol platlegde. Dan heb je dus wat extra tijd te vullen. Het oeuvre van Misfits geeft daar gelukkig alle ruimte voor, en aan de energie van de band hoeft het ook niet te liggen. 

Toen de heren iets over half negen eenmaal het podium betraden ging het dan ook al snel goed los. Met nummers die qua lengte die van de Ramones maar net overstijgen, werkten ze zich in moordend tempo door de eerste helft van de set heen. Onderbroken door meestal niet meer dan een “1-2-3 go!” ging de band door een nummer of twintig heen: van Halloween, Astro Zombies en 20 Eyes tot Some Kinda Hate. Al was de helft van het publiek waarschijnlijk nog niet eens geboren toen dat laatste nummer uitgebracht werd, werd het toch uit volle borst meegebruld.

Tijd voor een klein intermezzo. De twee dames van beginnende band She Demons mochten even een nummer meespelen. Wat mij betreft mogen ze dat vaker doen, want het samenspel met de Misfits leverde een mooi stuk rock op. Zoals Misfits frontman Jerry Only het verwoordde: “This is what happens if you skip going to the pub, but try to create something.”

Door met de reguliere extended super-plus set waarbij er nog even tijd was om de organisatoren in het zonnetje te zetten met Land Of The Dead, gevolgd door (Crying On A) Saturday Night. Een mooi moment om even op adem te komen. Hierna was het weer over met de rust, en ging het weer volle kracht vooruit met o.a.  Earth A.D., Queen Wasp, In The Doorway en Descending Angel. Na even checken met de organisatie was er kennelijk nog wat tijd over, dus nogmaals: “1-2-3 go!”

Helaas komt aan alle mooie dingen een eind en na een mooie mee-brul versie van Die, Die My Darling en Hellhound was het toch echt voorbij. De conclusie mag duidelijk zijn: Misfits schoppen nog steeds kont! Bijna twee uur vol maken, dik veertig nummers door rammen en er simpelweg een mooi feestje van maken, kom daar nog maar eens om tegenwoordig…