Freek de Jonge

De Zeeuwse Jaren - Freek worstelt om boven te blijven.

Freek de Jonge in Comedy Club Haug, dàt leek me wel wat. De laatste keer dat ik Freek live zag is zo’n 30 jaar geleden, en daar heb ik geen actieve herinneringen aan. (Sterker nog, daar moest iemand me aan helpen herinneren) Sowieso, een optreden van iemand van een dergelijk kaliber in een kleine intieme club belooft wat.

Dacht ik.

Comedy Club Haug is een Comedy club, zoals de naam al zegt. De Main Room is een lekker lage, intieme zaal met een klein podium, vrij typisch voor comedy clubs. Op de achterwand hangt het (verlichte) logo van de club. Dat was kennelijk niet naar de zin van Freek, want al snel na opkomst werd door hem demonstratief een doek over het logo gehangem. Want Freek doet niet aan ‘comedy’ of zoiets? Geen idee, maar wèl gewoon een beetje flauwe actie.

Dan keer op keer het klagen over het (te) kleine podium. Nee Freek, de problemen in de show komen niet door het podium, die komen door jouw onvermogen om je (show) aan te passen. Van iemand die al ruim 50 jaar op de planken staat, en zèlf akkoord is gegaan met hier optreden, zou je mogen verwachten dat die kan inspelen op (voor hem) niet optimale omstandigheden, zoals een kleiner podium dan gebruikelijk. Maak er een keer een opmerking over, en ga door. Dit constante gezeur wekt bij mij alleen een verzuchting op: “Ja Freek, nou weet ik het wel. Het podium is klein. Move on.” Oh, en nu we het toch over aanpassen hebben: een souffleur die je van achter in de zaal moet toespreken? Werkelijk?

Wat een amateurniveau.

Bedelen om applaus

Dat is vorm, maar ook op de inhoud valt wel het èèn en ander aan te merken. Zo zijn een aantal verhalen dermate warrig, dat het voor het publiek regelmatig niet duidelijk is of het einde bereikt is, of dat het verhaal nog verder gaat. Met als bijna onvermijdelijk pijnlijk dieptepunt een lange stilte, waarop Freek zegt “het zou fijn zijn als u de stilte doorbreekt met een applaus”. Auw.

Ook weet het Grote Geweten van het Nederlands Cabaret bij het ‘aanpakken’ van politici regelmatig niet verder te komen dan goedkope grappen over uiterlijk. Zoals de flauwe grappen over Faber. Sorry, maar daar heb ik De Grote Freek niet voor nodig, daar heb ik Twitter voor. (Met nog betere grappen m.b.t. haar uiterlijk dan Freek wist te verzinnen.)

En uiteraard gaat het alleen over de ‘foute’ politici. Acties en uitspraken van de ‘goeden’ komen niet aan de orde. Nu is dàt is te verwachten, want zo zit Freeks modus operandi nou eenmaal in elkaar. Maar tel het allemaal bij elkaar op, en er blijft een steeds zuurder wordend smaakje hangen.

Gelukkig was er ook nog wat leuks

Het was gelukkig niet allemaal kommer en kwel, er zaten echt wel een aantal goed gevonden (woord) grappen en observaties in, zoals over de in- en in- en ìn-tegere Omtzigt. Of het zonder kaartje demonstreren in de trein, tegen de klasse-maatschappij. Maar helaas konden die wat mij betreft de show niet redden, en bleef het ver onder het niveau dat Freek zou moeten kunnen leveren.

Pluggen, pluggen… Koop Dan!!

De veel te lange boekverkoop plug, en de promo van een aankomende documentaire (Wat een absoluut cringe stukje liefdesverklaring!) ‘sealde de deal’ wel. Zelfs van artiesten die inkomsten waarschijnlijk harder nodig hebben, kan ik me niet zo’n lang verkooppraatje als onderdeel van een show herinneren.

Nee, wat mij betreft is Freek klaar. Het is mooi geweest, maar de houdbaarheidsdatum is erg klein aan het worden in de achteruitkijkspiegel.